Okolice bloku Spermy i Młodego na pierwszy rzut oka wyglądały bardzo porządnie. Tu i ówdzie posadzono krzewy i małe iglaste drzewka, raz na jakiś czas strzyżono wszystkie trawniki, a w owym okresie, pomalowano również same betonowe budowle na żywe, pastelowe kolory.
Było miło, przynajmniej, gdy oglądało się osiedle po raz pierwszy. Dla nas jednak, stałych bywalców, nie było w tym widoku niczego niesamowitego. Znaliśmy tą okolicę doskonale, ale woleliśmy spędzać czas na łąkach, śmietnisku, gdziekolwiek.
Była już późna jesień, choć temperatury wcale tego nie wskazywały. Szliśmy ubrani w bluzy lub cienkie kurtki, chroniące bardziej przed wiatrem i wilgocią niż zimnem.
Klatka Spermy była chyba najbardziej zdewastowanym miejscem osiedla. Jej ściany pokryte były przeróżnymi bazgrołami, w dużej mierze wykonanymi przez kolegów siostry naszego kumpla – tych, którzy mieszkali w slamsach.
Wśród nich, znajdowały się perełki pokroju „Magda ty chuju”, „reprezentuję biedę” albo „Algier I love Mary Jane”. Nie zabrakło też wyrytego w tynku pseudonimu Młodego i samego Spermy.
Kamil wcisnął przycisk w domofonie. Po kilku sekundach, słuchawka podniosła się.
- Halo. – Ryknął kobiecy głos.
Kamil odwrócił się do mnie i Młodego, z wyrazem zaskoczenia na twarzy.
- Ej, kurwa, to Marta czy Ela?
- Marta chyba. – Strzeliłem, nie mając zielonego pojęcia. Kamilowi to wystarczyło, zwrócił się od domofonu.
- Eee… Cześć. Jest S… Patryk?
- Zaraz idzie już. – Odpowiedział jednym ciągiem głos i odłożył słuchawkę.
Zaśmiałem się.
- Zaraz idzie już. – Powtórzył Młody. – To kurwa idzie już, czy zaraz?
- Zaraz już. – Zażartował Kamil.
Sperma nie zszedł ani zaraz, ani tym bardziej już. Młody po kilku minutach zadzwonił domofonem ponownie – tym razem nikt niczego nie powiedział – usłyszeliśmy tylko brzęczek otwieranych drzwi.
- Co, może jeszcze mamy po niego iść na górę? – Irytował się Kamil.
- Ja się stąd nie ruszam. Chodźcie do środka, bo robi się zimno. – Powiedziałem, po czym wszedłem do bloku.
Usiedliśmy na podłodze, przy jednej ze ścian. Młody wyjął pudełko zapałek i zaczął się nimi bawić.
Kamil błądził wzrokiem po ścianach na wpół wymalowanych emaliową farbą.
- Ej, patrzcie, co to, kurwa? – Zapytał, podekscytowany, wskazując dziwny czarny przewód wystający z jednej ściany i po chwili wchodzącym w drugą.
- Jakiś kabel. Ty, to będzie chyba od domofonu, nie? – Zastanowiłem się. Rzeczywiście, kabel wychodził z miejsca, gdzie z drugiej strony ściany znajdował się domofon.
Kamil podszedł do przewodu i pociągnął go lekko. Taka siła wystarczyła – kabelek dosłownie wypadł z dziury w ścianie.
- Haha, o kurwa xD – Kamil wybuchł śmiechem.
- Brawo, Kamil. Chodźcie, kitramy się, zanim ktoś się skuma (potocznie, uciekamy, zanim ktoś to zauważy). – Dodał Młody.
- Zaraz idę już. – Rzuciłem.
Wyszliśmy na zewnątrz, z podciągniętymi kołnierzykami, a Kamil, z naciągniętym na głowę kapturem kurtki.
Zaraz potem przeskoczyliśmy przez murek i tuż pod oknami, przebiegliśmy gęsiego za blok. Prowadził Młody, zaraz zanim podążałem ja, a na końcu truchtał Kamil.
Znaleźliśmy się pod drugiej stronie budynku, gdzie całą masywną ścianę pokrywały balkony mieszkań.
Młody nagle się zatrzymał – prawie na niego wpadłem.
- Młody, co się dzieje? – Zapytałem.
- Kurwa, nie ma przejścia… - Powiedział pod nosem.
- Jak to nie ma? Stoimy na ścieżce. – Odpowiedziałem mu. Może słowo „ścieżka” to zbyt dużo powiedziane – w rzeczywistości, był to tylko trochę wydeptany pas trawy, po którym co poniektórzy chodzili, by skrócić sobie drogę do śmietników.
- Ale przyjrzyj się…
Tuż przed Młodym znajdował się olbrzymi stolec. Zaraz za nim dostrzegłem kolejny, i kolejny… Rozejrzałem się dookoła. Na trawniku nie było metra kwadratowego, na którym nie znajdowałby się przynajmniej jeden „kloc”.
- O ja pierdolę… Sralnia. – Powiedział do siebie Kamil.
- Pole minowe. Zawracamy? – Zastanowiłem się.
Kamil odwrócił głowę i od razu nią pokiwał.
- No chyba nie… Przebiegliśmy przez samo centrum. Ktoś musiał wdepnąć w jakieś gówno, patrzcie. – Tutaj wskazał palcem sporej wielkości kupę, zgniecioną z jednej strony.
Podniosłem po kolei buty – nic tam nie było. U Kamila też.
- Kurwa, stara mnie zajebie xD – Zaśmiał się Młody. – Buty do szkoły to miałby być.
Chłopak wytarł podeszwę o trawę.
- Dobra, to co teraz? Stoimy tu jak te kołki, czy gdzieś pójdziemy? – Zaniepokoił się Kamil. Jak na razie, nic nie wskazywało, by w pobliżu znalazła się bezpieczna droga.
Zaczęliśmy się rozglądać, każdy w jednym kierunku.
- Siema, co tak stoicie? – Krzyknął do nas Sperma, idąc jakby nigdy nic przez trawnik.
- Uważaj! – Ryknąłem.
- Co jest?
- Gówno! – Młody wtrącił się nagle. – Wszędzie gówno. Nie widzisz?
Sperma przystanął w miejscu i kucnął.
- No, faktycznie. I co?
Nie odpowiedzieliśmy. Dalej szukaliśmy jakiejś drogi ewakuacji. Sperma jakby nigdy nic, podszedł bliżej i nachylił się nad stolcem, który wcześniej rozdeptał Młody.
- Ludzki. – Powiedział z kamiennym wyrazem twarzy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz